به نقل از «قدس آنلاین»

ولایت؛ تفویض حاکمیت خدا به پیامبر(ص) و امامان(ع) برای حکومت بر جامعه اسلامی

تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۷۷۱۰۱

دهه ولایت و امامت با واقعه تاریخی بسیار بااهمیتی که مورد عنایت کتاب الهی نیز قرار گرفته، گره خورده است. امتحان بزرگ الهی که خداوند برای حضرت ابراهیم و اسماعیل(ع) به وجود آورد و هر دو امام(ع) از این امتحان سخت، سربلند بیرون آمدند موضوع عید سعید قربان است که برای همیشه تاریخ ماندگار و جاویدان باقی می‌ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حجت‌الاسلام دکتر محمدحسن مهدوی‌مهر، رئیس سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی

 دهه ولایت و امامت با واقعه تاریخی بسیار بااهمیتی که مورد عنایت کتاب الهی نیز قرار گرفته، گره خورده است. امتحان بزرگ الهی که خداوند برای حضرت ابراهیم و اسماعیل(ع) به وجود آورد و هر دو امام(ع) از این امتحان سخت، سربلند بیرون آمدند موضوع عید سعید قربان است که برای همیشه تاریخ ماندگار و جاویدان باقی می‌ماند.

حضرت ابراهیم(ع) در امتحان سخت الهی و به تعبیر قرآن ابتلا را به خوبی پشت سر گذاشت. به دلیل همین ابتلا و ابتلائات دیگر که خداوند به عنوان کلمات از آن یاد می‌کند، منصب بزرگ امامت را در سنین پیری به او عنایت می‌کند.

در آیه 124 سوره بقره که به آیه امامت شهرت دارد، خداوند فرموده است: هنگامی که خدا ابراهیم را به اموری امتحان فرمود و او همه را بجای آورد، خدا به او گفت: من تو را به پیشوایی خلق برگزیدم. مقام امامتی که پس از پیروزی حضرت ابراهیم(ع) در امتحانات الهی به ایشان داده شد، مقامی بالاتر و برتر از مقام نبوت و رسالت است.

مقام امامت، مقام تحقق بخشیدن به اهداف دین و هدایت به معنی ایصال به مطلوب است نه فقط ارائه طریق. بسیاری از پیامبران همانند حضرت ابراهیم(ع) و پیامبر اکرم(ص) از هر سه مقام نبوت، رسالت و امامت برخوردار بودند. یعنی هم دریافت وحی می‌کردند، هم فرمان‌های الهی را تبلیغ می‌کردند، هم در تشکیل حکومت و اجرای احکام تلاش می‎کردند و هم از طریق باطنی به تربیت نفوس می‌پرداختند.

پیامبر اسلام(ص) مقام امامت و ولایت خود را که مقام امامت اضافه بر مقام نبوت و مقام پیامبری است با دعای حضرت ابراهیم(ع) بدست آورد. در ادامه آیه امامت آمده است که حضرت ابراهیم(ع) عرض کرد امامت به فرزندان من هم می‌رسد و خدا فرمود: اگر شایسته باشند می‌دهم، زیرا عهد من به مردم ستمکار نخواهد رسید. خداوند نیز این دعا را مستجاب کرده و بیان می‌کند از ذریه تو آن‌ها که ظالم نباشند این عهد به آن‌ها خواهد رسید. پیامبر(ص) نیز عهد امامت که عهدی الهی است و ریشه در عید قربان دارد را در عید غدیر به علی بن ابی‌طالب(ع) تفویض می‌کند؛ در حقیقت عهد و پیمانی که منصبی الهی است و خداوند سبحان ابراهیم(ع) را به آن منصوب کرده و بعد به پیامبر اسلام(ص) رسیده بود، در این روز به علی(ع) واگذار شد. خداوند که در آیه 67 سوره مائده معروف به آیه تبلیغ می‌گوید: ای فرستاده ما آنچه را از ناحیه پروردگار به تو نازل شده برسان و خبر بده.

امامت و ولایتعهدی است از ابراهیم(ع) تا حضرت امیرالمؤمنین(ع) و اولاد آن حضرت(ع). در زمانه حاضر نیز امامت و ولایت بر عهده امام حی و حاضر حضرت ولی عصر(عج) است که حالا به جانشین ایشان مقام معظم رهبری رسیده است.

در این میان مسئله تربیتی مهمی نیز وجود دارد؛ اینکه حضرت ابراهیم(ع) نسبت به ذریه خود عنایت خاصی داشت.

همچنان که در آیه 37 سوره ابراهیم آمده است آن حضرت به پروردگار فرمود: خدایا من برخی از ذریه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو مسکن دادم تا نماز را به پا دارند. پس تو دل‌هایی از مردمان را به سوی آن‌ها مایل گردان و به انواع ثمرات آن‌ها را روزی ده، باشد که شکر تو بجای آورند.

دعای حضرت ابراهیم(ع) مستجاب شده و پس از هزاران سال می‌بینیم که دل‌های مردم هوای بیت‌الله الحرام را دارد. خانه‌ای سنگی که دل‌های مردم همه برای آن پر می‌زند و همه هوای آنجا دارند.

بر اساس آنچه در آیه 39 سوره ابراهیم آمده حضرت(ع) فرمود ستایش خدای را که به من در زمان پیری دو فرزندم اسماعیل و اسحاق را عطا فرمود و درخواست مرا اجابت کرد. حضرت ابراهیم(ع) با دعایی که برای ذریه خود کرد، امامت را در ذریه خود استمرار بخشید و به واسطه همان دعا ذریه حضرت ابراهیم(ع) مقیم‌الصلاه شدند. در آیه 40 سوره ابراهیم آمده است که پروردگارا مرا و از ذریه‌ام نیز کسانی را نمازگزار گردان و بار الها دعای مرا بپذیر.

طبق فرموده خداوند سبحان دینی که ما داریم دین اسلام و دین حضرت ابراهیم(ع) است. دینی که جای دیگر نیز به نام دین حنیف یا همان دین میانه از آن یاد شده است. دینی که کژی در آن نیست. سراسر اعتدال و میانه‌روی است و افراط و تفریط در آن جایی ندارد. همچنان که در آیه 95 سوره آل‌عمران آمده است باید از آیین ابراهیم پیروی کنید که بر آیین پاک توحید است، آیینی که همان اسلام است.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: دهه ولایت پیامبر اکرم ص حضرت ابراهیم ع مقام امامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۷۷۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسجد و هویت‌بخشی به محله

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ارتقا و رسیدگی به فضاهای عمومی  به ارتقا هرچه بیشتر زندگی عمومی در شهرها و محله‌ها می‌شود مساجد یکی از فضاهای عمومی هستند که با درگیری هرچه بیشتر شهروندان باعث هویت بخشی به شهر و محله می‌شود.  

محسن الويری (مدرس دانشگاه باقرالعلوم(ع)) در مقاله‌ای با عنوان «رويکردی تاريخی به مسجد به‌عنوان الگوی جامعه دينی و هويت‌بخش محله»  به این موضوع اشاره می‌کند که مسجد به معنی سجده‌گاه در اصطلاح شرعی به مکانی اطلاق می‌شود که برای نماز خواندن همه مسلمانان وقف شده باشد و مسجد علاوه بر مرکزیت برای عبادت، محلی برای نشان دادن هماهنگی بیشتر و همبستگی مردم برای رسیدن به اهداف الهی و انسانی است.

* مساجد و تاثیر آن برآداب شهروندی

 به زعم این پژوهشگر تاسیس مسجد از سوی پیامبر (ص) بلافاصله پس از ورود به شهر مدینه، تنها اقدامی نمادین برای نشان دادن جوهره عبودی جامعه و حکومت در اندیشه اسلامی نبود؛ بلکه با مروری بر متون دینی و تاریخی، چنین به نظر می‌آید که مسجد به عنوان نخستین فضای کالبدی شهری، الگو و ماکتی بود برای آنچه پیامبر (ص) در سطح کلان جامعه تعقیب می‌کردند.

یعنی پیامبر (ص) نخست الگویی از جامعه مطلوب و آرمانی اسلامی را در مقیاسی کوچک به نمایش گذاشتند تا مسلمانان ضمن یافتن نگاهی کلان نسبت به افق آینده، به تدریج و در فضای فراهم آمده در مسجد با احکام و معارف دینی آشنا شوند، متناسب با آموزه‌های دینی تربیت شوند و با آداب شهروندی در یک جامعه دینی انس بگیرند.

* مهمترین کارکرد مساجد

این پژوهشگر توضیح می‌دهد که بعدها مسلمانان با تأسی به پیامبر (ص) بنای شهرهای جدید مانند کوفه، بصره و قاهره را با ساختن مسجد آغاز کردند. مسجد از همان آغاز پیدایش در عصر پیامبر (ص) کارکردهای مختلفی داشت. مهمترین این کارکردها به رغم فراز و نشیبی که در گذار تاریخ یافته است، چنین است: کارکرد عبادی؛ کارکرد آموزشی؛ کارکرد فرهنگی و ارتباطاتی؛ کارکرد سیای و کارکرد اجتماعی.

الویری در ادامه این پژوهش توضیح می‌دهد که این کارکردها به ویژه با تکیه بر تجربه تاریخی، نمایانگر گونه‌ای خاص از تعامل بین انسان و خدا و نماد بیرونی جامعیت دین و تجسم جایگاه عبادت و علم به مثابه دو بال تعالی انسان ها در تفکر دینی است.

این پژوهشگر اینگونه جمع‌بندی می‌کند که جامه تحقق پوشیدن توسعه محله‌ای متناسب با باورهای دینی و ظرفیت‌ها و ضرورت‌های برخاسته از آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی، نیازمند بازتعریف رسالت، نقش و کارکردهای مساجد محله با رعایت یکسانی‌ها و تفاوت‌های آن با مساجد جامع به ویژه از نظر گستره عمل بر اساس آموزه‌های دینی و ژرف‌کاری در تجربه تاریخی است و بر این اساس تمامی امور مربوطه به مساجد مانند معماری، اجزاء، کارگزاران، درآمدها و هزینه‌های آن نیز باید مورد بازنگری قرار گیرد.

گفتنی است، یافته‌های این پژوهش در همایش «همایش ملی مسجد و نظم اجتماعی در ایران» ارائه شده، این همایش توسط پژوهشگاه فرهنگ هنر و راتباطات اسفند ۱۴۰۲ برگزار شده است.

 

انتهای پیام/